Rubrika: Uši pišu

Csizmadia Anna : Dänótäm én…

Fonó Budai Zeneház, 2017

Kroz predele ispunjene mađarskim pesmama

Autor: Tamara Štricki Seg

Csizmadia Anna, fotografija (foto: Révész Róbert) + omot albuma

Naziv Aninog albuma sa značenjem „Pevala sam…”, upućuje na to da deset pesama koje dvadesetpetogodišnja pevačica želi da podeli sa nama, predstavljaju deo njenog odavno negovanog repertoara. Osim toga, naslov albuma, napisan starim mađarskim dijalektom, još više pridaje značaj starini primera koji su pred nama.

Tako, mlada Ana, poput bisera na ogrlici niže mađarsku muzičku tradiciju raznih predela. Prva i poslednja numera zaokružuju celinu diska – na početku je splet pesama iz Aninog rodnog mesta Kupusine (Apatin), a na kraju je niz od dve crkvene pesme i molitve u izvođenju Ane i njene majke. Između ove dve muzičko-poetske celine Ana nas vodi, poput muzičkog vodiča, kroz oblasti jugozapadne Mađarske (Šomođ), zapadne Bačke, kraj Dunava (Gomboš), doline banatske Tise (Mol), severnog dela Mađarske, do istočnih Karpata u Rumuniji (Đimeš), pa se ponovo, dakle, preko severne Mađarske (Rimoc), vraća u svoju rodnu Kupusinu pesmama iz Vojvodine.

Bilo da su to pesme izvedene solistički, a kapela, kao i one uz pratnju instrumentalnog dua ili drugih sastava karakterističnih za Mađarsku, Ana nas uspešno, svojom opuštenom, ali bogatom ornamentikom vodi put odabranih oblasti.

U tekstovima pesama se prepoznaju motivi koji se odnose na ljubav, svakodnevni život i istorijske događaje, a prisutne su i pesme baladnog karaktera. U emotivnom smislu, Ana ih na veoma dobar način interpretira, glasom koji plovi od mekih, šapatom ispevanih delova u baladama, do prodornih, snažnih deonica, gde to sama tema zahteva.

Muzički instrumenti, karakteristični za Mađare (viola, cimbalo, frula, tambura…), obogaćuju izvedbe pesama i daju im posebnu boju. Moglo bi se reći da umnogome potpomažu dočaravanju muzičkih stilova, što, ponekad, glas ne uspeva da učini u potpunosti. Bez iskusnih sjajnih muzičara koji gostuju na Aninom albumu, možda bi bilo malo teže osetiti pravu razliku između pojedinih regija.

Raznovrstan odabir lepih pesama odaje nam saznanje da mlada pevačica iza sebe ima ogromno iskustvo slušanja i izvođenja pesama iz različitih krajeva koje naseljavaju Mađari, od najistočnijih delova Rumunije, pa sve do zapadnih krajeva Mađarske i Vojvodine.

Posebno se ističe poslednja numera – niz od dve pesme koje je Ana izvela sa svojom majkom. Nakon njih nastavlja se rečitativni deo, koji, zapravo, predstavlja molitvu. Veoma je zanimljiv ovaj Anin osvrt i na crkveni repertoar, s obzirom na to da je ona do sada bila posvećena svetovnom muzičkom repertoaru. To dokazuje da duhovna muzika ne postoji samo kao isključivo crkvena uz, recimo, orgulje, već se takođe tradicionalnim stilom izvode pesme s biblijskim motivima. Mogu li crkvene pesme biti tradicionalne? – to bi mogla biti jedna posebna tema za razmišljanje…

Na omotu albuma nalazi se tekst, koji je napisala istaknuta pevačica tradicionalne muzike Marija Macko (Maczko Maria). Ona Anu opisuje kao „umetnicu blistavih očiju, iskrenog osmeha, koja, kao fenomenalna pojava, svojim glasom gradi most između neba i zemlje. Ona je sama pesma od glave do pete.”

Ako poslušate album, zasigurno ćete ga zapamtiti po zvonkom, svetlom treptaju Aninog glasa koji ispunjava prostor, te, kao što je i napisala Marija Macko, njen glas „nećete moći ni sa jednim drugim da pobrkateˮ.